W miłej atmosferze zbliżającego się końca roku szkolnego mieliśmy wielką przyjemność uczestniczyć dnia 18 czerwca br. w spotkaniu z Panią Adrianą Szymańską, wybitną poetką, pisarką i eseistką, która zawitała do naszej szkoły w towarzystwie swej córki − tłumaczki literatury angielskojęzycznej Katarzyny Bieńkowskiej − i swej wnuczki Klary uczęszczającej do klasy 2c. W spotkaniu zorganizowanym przez p. Katarzynę Kłos, wychowawczynię wspomnianej klasy, wzięli udział uczniowie 2c, 2e i kilku uczniów z innych klas.

Pani Szymańska w ciekawy sposób przedstawiła nam swoją drogę twórczą, wzbogacając opowieść odpowiednio dobranymi wierszami, których tom „Nieprzerwany dialog. Wiersze z lat 1968-2019” podarowała z dedykacją szkolnej bibliotece. Podkreśliła wagę traumatycznych przeżyć rodzinnych z czasów okupacji niemieckiej, znanych z opowieści bliskich, głównie ojca (sama urodziła się w czasie wojny), które wpłynęły na jej twórczość i sposób przeżywania świata. Poświęciła im wiersz „Ucieczka”, przeczytany na spotkaniu jako pierwszy, oraz powieść „Święty grzech”.

Poetka wspomniała o tym, że do bliskich jej pisarzy należą Bolesław Leśmian, Julian Przyboś i Zbigniew Herbert. Ten pierwszy uwrażliwił ją na sferę metafizyczną; drugi imponował rygorem formalnym – właśnie jego poezje analizowała w czasie studiów polonistycznych na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, pod kierunkiem swego mistrza, profesora Artura Hutnikiewicza. Wyznała, że spośród współczesnych poetów polskich ceni Annę Piwkowską i Marzannę Kielar, zastrzegając jednak, że obecnie nie śledzi zbyt dokładnie utworów najmłodszych twórców, ale jako recenzentka „Przeglądu Powszechnego”, „Nowych Książek” czy „Toposu” (cenionych przez humanistów periodyków ogólnopolskich, nadal jej bliskich) częściej miała z nimi styczność w przeszłości..

Pani Adriana Szymańska wspomniała o tym, jak ważna jest dla niej natura: kwiaty i drzewa, obserwacja ptaków i umiłowanie zwierząt, zaszczepione w domu rodzinnym. Bliska jej sercu była przed laty działka letniskowa nad Bugiem w Szuminie, dająca możliwość swobodnego kontaktu z pięknem przyrody, przestrzenią pól i łąk, w towarzystwie bliskich osób i ukochanego psa, który nie słyszał i którego nauczyła reagować nocą w lesie na jej polecenia przy pomocy latarki. Psy i konie, ale także muzyka były zawsze obecne w jej życiu. Mieszkając obecnie w Pułtusku, podziwia Narew i słucha dźwięku dzwonów z wieży ratuszowej i kościelnej, otwarta na nowe doświadczenia, ciekawa, co przyniesie każdy dzień. Może kolejny wiersz? Może rozmowę z przyjacielem? Albo spotkanie z „sikorką celebrytką”? Głosi miłość do świata we wszelkich jego przejawach i „uczy, że nawet siedząc w fotelu, można odbywać wielkie podróże dzięki uważnemu oglądowi tego, co widać”(z posłowia prof. Anny Legeżyńskiej do ostatniego tomu „Epilog z Gwiazdą”).

Poetka cierpliwie i z życzliwością odpowiadała na wszelkie pytania uczniów, którzy w skupieniu wysłuchali jej wystąpienia i lektury wierszy, skłaniając tym samym wielu z nas do głębszej refleksji nad istotnymi sprawami życia, do czytania nie tylko poezji. Podziękowaniom za obecność w naszej szkole Autorki, obchodzącej właśnie 55-lecie pracy twórczej, towarzyszyła nadzieja na kolejne spotkanie, może w szerszym gronie.

Fragment czytanego wiersza „Dar poranka” z roku 2021 można by potraktować jako credo naszego Gościa:

A gdy słońce błyśnie purpurą pośród mgieł

jak płonąca głownia, wzniesiona ręką Boga,

zrozumiem, że zostałam obdarowana

hojniej, niż mogłoby się to wydarzyć

w najpiękniejszych snach.